Hjalti ja ylä-asti tyttöt

Í gær var ég í hægðum mínum á leið í finnskutíma í aðalbyggingu Helsinki háskólans þegar ég rakst á flokk af unglingsstúlkum á gagnfræðiskóla aldri. Fyrst var ég var við flissið og gelgjuna þegar við stóðum og biðum eftir að lestin staðnæmdist á aðallestarstöðinni. Lestardyrnar opnuðust og þær skutust og hoppuðu út með viðeigandi skrítli. Hélt ég að þar væri sagan öll en á því augnabliki tek ég eftir að þær eru að labba meðfram mér, allavega tvær hvorru megin við mig og ein þeirra spyr "oletko sokea?" (hinn gáfulega spurning, ertu blindur). Og þar sem því fylgdi fliss og að minnsta kosti stafurinn ætti að gera það nokkuð augljóst ákvað ég að svara engu en sendi henni eitt af mínum augnaráðum. Síðan héldu þær sína leið, nú eða svo hélt ég. En nei þær áttu eftir að fylgja mér í gegnum alla stöðina, í gegnum metrotorgið og spölkorn í viðbót. labbandi og hlaupandi á víxl allt í kringum mig. Og flissið magnaðist enn er þær tóku ein af annarri að laumast upp að mér og ýta á bakpokann minn, allavega einum sex sinnum. Síðan skildu leiðir loks fyrir utan McDonalds.
Kannski hef ég lent í of mörgu og verri uppáþrengjandi aðstæðum eða kannski var ég bara í góðu skapi. En ég gerði ekki annað en að brosa af kjánaskapnum í þeim og senda fleiri augnaráð.
Kannski var það bara ágætt að vita að það er ekki bara á Íslandi sem fólk gerir sig að fíflli með svona dæmi.

Annarrs hélt ég fámennt en vel heppnað afmælisboð á laugardagskvöldið, ágæt stemming en varla hægt að kalla það party. Loksins gat ég þó haft þemapartý um litinn appelsínugulur ;) því er íbúðinn ansi appelsínugul þessa vikuna, það er bara cool.

Jebb það er það. Ef þið viljið forvitnast meir um mig og mitt dramalíf. you know where to find me!